Mijn 21ste verjaardag die ik nooit zal vergeten

Dear all,

Weer tijd voor een verslag, want ik heb er eindelijk tijd voor haha.

Hoera, mijn supervisor is geweest. Thank god, dat is ook weer voorbij. Het resultaat: ik doe het eigenlijk best goed. Nice! Een paar dagen later ben ik naar Iris in Bishop’s Stortford geweest. Hup met de stansted express en ’s avond zijn we er uitgeweest. De volgende dag heb ik Bishop verkend. Er was 1 hoofdstraat met wel leuke winkeltjes (beetje Ridderkerk-gevoel). Zo heb ik hier wat leuke cadeautjes voor Anneloes gekocht. Ik schrok me dood toen het hotel belde dat er een meisje niet thuis gekomen was na de training van gisteren (had een stay real training in een ander hotel, beeeetje saai). Gelukkig was ze met een iemand anders meegaan, maar ze had niks van zich laten horen. Na 1 ½ uur belde Kimberley met de medeling dat ze nog leefde en dat ze gezellig bij iemand heeft geslapen. Nog even vlug verjaardagskaarten gekocht en hup snel met de bus naar Liverpool Street. Naja, snel… Ik was dus in de verkeerde bus gestapt die er 2 uur over deed om bij Enfield Station te komen, waar ik weer de trein naar Liverpool moest nemen met 15 stops. Mijn god. Dat doen we niet meer haha.

Zondag 11 november had ik afgesproken met Kim, van Amicitia, we zijn wezen eten bij een Frans restaurant omdat ze daar Moules Frites hadden, maar helaas we kwamen daar aan en ze hadden het niet meer. Desondanks was het toch enorm gezellig en kozen we maar voor de vispasta met een lekker witte wijn erbij. De week erna moest ik gewoon werken tot donderdag avond, want ja, vrijdag was onze 21ste verjaardag en ik had 2 dagen vrij gekregen. Heeeeeeeeeerlijk. Ik had aan mijn collega’s verteld dat als het bij ons 23:00 was, het in Nederland 00:00 is, en dat ik dan eigenlijk al jarig ben. Nou ik heb het geweten! Ik moest donderdag tot 23:00 werken en toen kwam Nathan naar me toe. In het Nederlands wenste hij me ‘Fijne Verjaardag’, naja het leek er in ieder geval op. Toen riep hij Gary, die de hoek omkwam, samen met Anushtup (de DM) en ze hadden mini chocolade caketaart op een bord met erbij geschreven Happy Birthday. Er stonden ook nog eens kaarsjes op die ik vlug moest uitblazen voor het brandalarm en als er gasten kwamen. Na voor me gezongen te hebben en de cake aangesneden te hebben gingen we naar de backoffice om hem snel op te eten. En hij was superlekker. Dus een grote DANKJEWEL naar mijn collega’s: Nathan, Gary, Anushtup, Ariv en Jared om mijn verjaardag te vieren op het werk. Jammer genoeg had ik geen camera, maar ik zal dit echt nooit vergeten.

Het was inmiddels al 23:20 en ik wist dat er ik een uur over zou doen om thuis te komen. Dat betekende dat ik in de metro 21 zou worden. Dus hup de metro in en precies om 00:00 schalde Happy Birthday door mijn oordopjes (ik was voorbereid haha). De plaats; metrostation Queensway. Ook iets om nooit meer te vergeten. Eenmaal bij Shepherd’s Bush Station belde ik eerst dad, alhoewel hij belde mij met “Gefeliciteerd, maar ik ga nu weer slapen hoor!”, okay dad. En meteen daarna belde ik Anneloes die ook opnam met “Hallo Nuisie, ik lag te slapen Gefeliciteeeerd, weet je wel hoe laat het hier is?!”. Uh ja, dat weet ik, maar je had beloofd dat ik mocht bellen. Na een mini-update over hoe het met Norbert ging, is ze weer gaan slapen en sprintte ik naar huis, waar ik de schrik van mijn leven kreeg. Suzan had mijn kamer versierd met ballonnen en 2 slingers met happy birthday erop! Ik had mijn kamer opengelaten, oeps. Door mijn gekrijs was Suzan ook wakker en wenste me ook happy birthday. Het was nu echt tijd om te gaan slapen. De volgende dag wilde ik eigenlijk gaan shoppen, maar ik was te moe. Ik heb met jan en alleman geskyped en Iris opgehaald van Shepherd’s Bush. Samen zijn we naar Westfield geweest om nog wat leuke kleine inkopen te doen en natuurlijk wezen Maccen (we hebben de MacHaast uitgevonden). ’s Avonds kwamen we op skype met Anneloes en de visite, dat was zoooo leuk. Leuk om iedereen weer te zien en er gewoon bij te zijn op een bijzondere manier. Na honderd keer vastgelopen te zijn met de computer maar opgehangen en ’s avonds met Suzan en 2 vriendinnen + Iris en mij zelf naar de pub geweest. Ik moet zeggen: de cocktails waren erg lekker ;)! De volgende dag kwam papa al om 12:30 aan op St. Pancras met de trein. Na afscheid te hebben genomen van Iris, haalde ik papa op en liepen we naar zijn hotel. We zouden ’s avonds naar de Lion King gaan, maar helaas waren de tickets er nog steeds niet. Ook niet bij het hotel. Dus zijn we maar naar Leicester Square gegaan en hebben daar gegeten, waar papa enorm genoot van foto’s en filmpjes maken met zijn nieuwe Iphone. Toen weer terug naar het hotel voor de cadeautjes. DANKJEWEL! I love my new all stars and boots. En natuurlijk het mooie armbandje van dad. De tickets waren er nog steeds niet, dus besloten we terug te gaan naar piccadilly circus om maar nieuwe te halen. Nu moet je weten dat op zaterdagavond het bijna geen doen om nieuwe tickets te kopen, alles was uitverkocht. We gingen naar stand waar mensen tickets terugbrengen. Je betaald wel meer om ze over te kopen, maar je hebt wel een musical om naar te kijken. En ja hoor: wat hadden ze nog: 2 kaartjes voor de Phantom of the Opera. Onze favoriete musical!!! Meteen Ja gezegd. Op de kaartjes stond restricted view, dus we vroegen ons af wat ons te wachten stond. Thuis heb ik me omgekleed en zijn we gaan eten bij Stone&Fire bij Westfield. Het was een gezellige boel. Eenmaal bij Her Majestic Theatre kwamen we erachter dat we eigenlijk best goede plekken hadden. Lekker aan het uiteinde en we konden het gewoon zien. SUPER. Na de musical ging Daddy nog even mee naar huis om de cadeaus voor Anneloes op te halen en toen naar zijn eigen hotel, want hij ging zondag morgen weer vroeg weg en ik moest vroeg werken.

Zondag vroeg opstaan was een beetje moeilijk, maar ik had die dag ook iets om naar uit te kijken. De Reception Night Out! Met het hele front office team gingen we een avondje uit. Nou ik had geen idee wat ik moest verwachten maar ik vond het GEWELDIG! We gingen naar TigerTiger, een restaurant/nachtclub waar we een 3 gangen diner kregen plus natuurlijk liters wijn/bier. Tijdens het eten kreeg ik de schrik van mijn leven toen iedereen zijn glas hief en happy bday begon te zingen voor mij! Thanks guys! Toen begon de avond pas echt. Het was gewoon superleuk om de mensen ook eens zonder uniform te zien en er zijn dan ook honderden foto’s gemaakt. (niet met mijn fototoestel, iemand had een professionele camera). Het is ook echt superraar als je om half 2 nog ergens in een andere nachtclub staat samen met je 2 managers en 3 collega’s. Het was een geslaagde avond!

Jammer genoeg de dagen erna weer werken en nu is het donderdag en moet ik werken aan mijn periodic report en voor het werk moet ik een Team Member Annual Self Review invullen. En ik kan jullie zeggen: dat ik me toch moeilijk, mijn god. Met specifieke voorbeelden, dat lukt dus nooit haha.
Ik heb jammer genoeg maar 1 dag vrij, maar de volgende dagen ga ik weer volop genieten van Londen en de omgeving!

Ik mis jullie, maar ik wil Londen voor geen goud missen.

Love

Martine